Sesuatu yang dinyatakan oleh Sahabat radiallahu ‘anhum
yang tidak diambil daripada riwayat-riwayat Israiliyat dan ianya
bukan sesuatu yang boleh diijtihadkan seperti penetapan waktu-waktu
ibadat, penetapan pahala dan dosa, dan sebagainya.
Hukumnya
Ia adalah hujah di sisi jumhur ahli hadis.
Mereka telah mengambil daripada kata-kata Abu Hurairah radiallahu
‘anhu:
“Sesiapa yang berpuasa pada hari syak, maka dia telah
mengingkari Abu al-Qasim (Nabi sallahu ‘alaihi wasallam).”
[Diriwayatkan oleh Ashab al-Sunan al-Arba’ah]
Kata-kata ‘Aisyah radiallahu ‘anha:
“Kami diarahkan untuk mengganti (qada’) puasa.”
Kata-kata Ibnu Mas’ud:
“Sesiapa yang berjumpa tukang tilik atau ahli sihir, maka dia
telah mengkufuri apa yang diturunkan ke atas Muhammad sallahu ‘alaihi wasallam”
Semua yang diriwayatkan ini memiliki hukum marfu’ di
sisi ulama.
Termasuk jenis marfu’
ini juga lafaz yang diungkapkan apabila menyebut nama Sahabat radiallahu
‘anhum seperti: (يَرْفَعُ الْحَدِيثُ) [mengangkatkannya/memarfu’kan
hadis], atau (يَبْلُغُ بِهِ) [menyampaikan sehingga kepada
Nabi], atau (يَنْمِيهِ) [memarfu’kannya].
Begitu juga kata-kata Sahabat radiallahu ‘anhum
seperti: (أُمِرْنَا بِكَذَا) [kami diperintahkan melakukan
demikian], atau (نُهِينَا عَنْ كَذَا) [kami dilarang daripada
perkara sekian], atau (مِنْ الْسُنَّةِ كَذا) [termasuk sunnah ialah
begini].
Kesemua ini memiliki hukum marfu’.
[Kamus Istilah Hadis, Sayyid Abdul Majid al-Ghauri,
hlm. 488]
Tiada ulasan:
Catat Ulasan