Kitab al-Sunnah oleh al-Khallal

Beliau ialah Abu Bakr Ahmad bin Muhammad bin Harun bin Yazid al-Baghdadi al-Khallal (meninggal 311 Hijrah).

Al-Zahabi dalam Siyar A’lam al-Nubala’ berkata: "Beliau mempelajari ilmu fiqh daripada ramai murid Imam Ahmad dan beliau telah mengembara ke Parsi, Syam dan Semenanjung Arab untuk mempelajari ilmu fiqh Imam Ahmad, fatwa-fatwa dan jawapan-jawapannya.

Beliau mengambil ilmu daripada ulama-ulama besar dan kecil sehingga beliau mengambil ilmu daripada murid-muridnya sendiri dan mengumpulkan dengan teliti.

Sebelum beliau, tidak wujud bagi Imam (Ahmad) satu mazhab yang tersendiri sehinggalah beliau menjejaki ucapan-ucapan Imam Ahmad, mencatatnya, dan menyusunnya selepas tahun 300 Hijrah. Semoga Allah Ta'ala merahmatinya."

Al-Khatib al-Baghdadi berkata dalam Tarikh Baghdad: "Al-Khallal mengumpulkan ilmu-ilmu Ahmad, mencarinya, mengembara untuknya, menulisnya dan menyusunnya menjadi kitab-kitab. Tidak ada seorang pun dalam kalangan mereka yang mengikuti mazhab Ahmad yang lebih lengkap dalam usaha itu daripada beliau."

Dalam kitab al-Sunnah, al-Khallal memanjangkan perbincangan tentang duduknya Nabi sallahu ‘alaihi wasallam bersama Allah di atas ruang lebih yang berbaki daripada Arasy.

Beliau juga memasukkan nukilan daripada beberapa ahli hadis tentang pengkafiran orang yang mengingkarinya, menuduhnya dengan bidaah, berfahaman Jahmiyyah dan lain-lain yang jika dibaca oleh seseorang yang tidak pernah mendengar tentang Islam, dia akan menyangka bahawa khabar ini adalah rukun daripada rukun-rukun Islam.

Di dalamnya juga terdapat pendustaan terhadap Imam Ahmad bahawa kononnya Imam Ahmad sangat ingin mendengar riwayat ini (Nabi sallahu ‘alaihi wasallam bersama Allah di atas Arasy) kerana riwayat ini tidak sampai kepadanya melalui sanad yang pendek (‘uluw).

Di dalamnya disebutkan bahawa kononya Allah memanggil: "Wahai Daud, mendekatlah kepadaKu."

Maka Nabi Daud terus mendekat sehingga menyentuh sebahagian daripada-Nya dan Allah berkata: "Berada di hadapanKu."

Maka Nabi Daud berkata: "Wahai Tuhan, dosaku, dosaku."

Maka Allah berkata kepadanya: "Berada di belakangKu dan peganglah kakiKu."

Sumber:

Al-Tajsim Fi al-Fikr al-Islami oleh Dr Suhaib al-Saqqar.